از هرچه هست غیرِ خدا، دل گسسته بود            ترکیب خون و خاک به چشمش نشسته بود

‌سـنـگـیـنیِ عـطـش قـدِ غـم را نمود خم            چـشم خـدای بین، تَهِ گـودال، بسته بود

از بیـنِ آسـمـان و زمـین، نـاله شد بلـند            آری صـدای مـادرِ پـهـلـو شکـسـته بود

هـنـگـامــۀ وصــالِ دل و دلــبــر آمــده            به به عجب زمانِ عُروجش خجسته بود

صبـر و تـوانِ شـمر به حـداَقـل رسـیـد            قبل از غروب بود و سَنان نیز خسته بود

چـشـمانِ منـتـظـر به قِـتـالِ امـامِ عـشق            اطـراف قـتـلـگـاهِ بـلا، دسـته دسته بود

مشـتاق وصل بود حـسین و رسید شمر            سـر را پِـیِ رضـای اِلٰـهی بُـریـد شـمر